Η εμπορική πολιτική αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι η νομοθέτηση για εμπορικά ζητήματα και η σύναψη διεθνών εμπορικών συμφωνιών γίνονται από την ΕΕ και όχι από τα κράτη μέλη. Αν μια συμφωνία καλύπτει ζητήματα μικτής ευθύνης, το Συμβούλιο μπορεί να τη συνάψει μόνον αφού την επικυρώσουν όλα τα κράτη μέλη.
Ενεργώντας από κοινού και με μία φωνή στην παγκόσμια σκηνή αντί να ακολουθεί πολλαπλές χωριστές εμπορικές στρατηγικές, η ΕΕ έχει αναδειχθεί σε ισχυρό παράγοντα του παγκόσμιου εμπορίου.
Η ΕΕ διαχειρίζεται τις εμπορικές σχέσεις της με τρίτες χώρες μέσω εμπορικών συμφωνιών. Οι συμφωνίες αυτές σχεδιάζονται έτσι ώστε να δημιουργούν καλύτερες εμπορικές ευκαιρίες και να εξαλείφουν τους φραγμούς που εμποδίζουν το εμπόριο.
Η ΕΕ θέλει να εξασφαλίζει ότι τα εισαγόμενα προϊόντα πωλούνται σε λογικές και δίκαιες τιμές στην ΕΕ, ανεξαρτήτως της προέλευσής τους. Η ρύθμιση του εμπορίου υπό τη μορφή μέσων εμπορικής άμυνας είναι ένας τρόπος να προστατεύονται οι ευρωπαίοι παραγωγοί και να αντιμετωπίζονται πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού ξένων εταιρειών, όπως το ντάμπινγκ και οι επιδοτήσεις.
